aku hanya insan yang lemah,
aku punya perasaan sama macam orang lain,
aku berhak menangis, ketawa, cemburu, emo,
kadanag-kadang aku hilaf,
kadang-kadang aku hanyut dipukul ombak dunia,
kadang-kadang aku lupa kepadaNYA,
aku tak mintak selautan kasih sayang,
aku tak harapkan segunung emas,
aku tak pinta kerinduan setinggi langit,
aku terus melangkah pergi,
bertemankan sekeping hati,
di penuhi ranjau berduri,
sakit pedihnya tak terperi,
sesungguhnya,
hina mana pun aku,
teruk mana pun aku,
susah mana pun aku,
aku tetap merasa bangga,
kerana, di beri peluang untuk singgah di dunia ini.